سوره_کهف آیه ۵۷
و کیست ستمکارتر از آن که به آیات پروردگارش تذکر دهند، پس (به جای پذیرش) از آنها اعراض کند و (گناهان و) دستاورد پیشینه‌ی خویش را فراموش کند؟! البته ما بر دلهایشان پرده هایی نهادیم تا آیات قرآن را نفهمند و در گوشهایشان سنگینی قرار دادیم که اگر به سوی هدایتشان فراخوانی، هرگز به راه نخواهند آمد.
تفسیر_و_توضیح
یاد عملکردِ بدِ خود در گذشته، زمینه ساز توبه و عذرخواهی است
و بر عکس، غفلت از آن، سبب تیرگی روح
و کلید همه‌ی بدبختی هاست.
تذکر، رمزی است برای آنکه انسان در عمق روح و فطرت خود، خدا را یافته، لکن از آن غافل شده است و تذکر برای کنار زدن پرده‌ی غفلت است.
امام علی(ع) می‌فرمایند: هدف از بعثت انبیاء آن است که مردم را به وفا کردن نسبت به فراموش شده ها، یادآوری کنند.
در هدایت مردم، تنها برهان و دلیل کافی نیست، پذیرش مخاطب هم لازم است.
وَإِنْ تَدْعُهُمْ إِلَى الْهُدَىٰ فَلَنْ یَهْتَدُوا
راه هدایت، دل نرم و گوش شنواست، وقتی این دو دگرگون شد، حتی در برابر دعوت شخص پیامبر هم، هدایت پذیر نمی‌شوند.
فَلَنْ یَهْتَدُوا إِذًا أَبَدًا
درباره این سایت